49. De eerste Nederlandse mens
Milan….als ik eerder was begonnen met het schrijven van verhalen dan was Milan er minimaal een geweest. Een geweldige jongen. Leren was niet zijn sterkste punt, maar zijn hele voorkomen, zijn intonatie, zijn hoofd, zijn woordgebruik zijn geweldig. Milan rookte wel eens stiekem op de wc en terwijl de rook uit zijn mond walmde kon hij ontkennen dat hij het was. In heel Milan zit geen kwaad in, wel een hoop naïviteit.
Toen Milan uit ging stromen naar een woning, werd dit een woning Mheer. Milan sprak dat heerlijk op zijn Arabisch uit en liet de H dan ook doorklinken wanneer hij het uitsprak. Mheer viel even vies tegen, ik kreeg een bericht van Milan: echt juf Mheer niet goed! Alleen opa, oma en koe! En nu dan Milan! Ondanks dat Milan niet echt een voorbeeldleerling was, werd hij gemist op school toen hij weg was. Een gezellige en lieve jongen die vooral hield van sport. Daar waar het woord “sport” viel bedacht Milan zich geen moment, riep een keer hard: Sport! En trok zijn broek uit waaronder hij altijd, heel praktisch, zijn sportbroek aan had. Vooral Potkamp (bootcamp) vond hij erg leuk.
Nadat hij een dik jaar op het AZC had gewoond vertrok hij dus… Op kort termijn ging ik hem opzoeken met 2 andere leerlingen. Het trio beste vrienden, een bijzonder trio, maar mooie vrienden en lieve jongens! Soms ben ik verbaasd hoe ik me met handen, voeten en wat blikken door die etentjes en autoritjes heen werk, maar toch geniet ik er ook echt van. Enige tijd geleden liet Milan me weten dat hij naar Weert kwam en vroeg of ik ook naar het AZC kwam. Hij ging eten op het AZC bij Ali. Uiteraard was ik erbij. Toen ik aankwam zat er een mooie blonde meid aan tafel. Ze stelde zich voor als Annemiek! Annemiek is orthopedagoog en werkt in Maastricht. Ik ben even perplex maar gun Milan dit van harte! Een jongen met een hart van goud, die soms gewoon even niet de handigste keuzes maakt. Een gezellige avond was het. Daarna ontmoet ik Annemiek nog een keer wanneer ik op de verjaardag van Ali ben. Enkele maanden later zie ik op Facebook voorbij komen dat onze Milan gewoon op Ibiza is!!! Hoe dat dan? Milan is samen met Annemiek op vakantie. Hun relatie verloopt goed, vast met verschillende hobbels maar ze redden het prima. Annemiek coacht Milan echt wel en stuurt hem de goede richting in. Milan mag van geluk spreken dat ze op zijn pad is gekomen. Wanneer Annemiek er met Milan even niet uit komt gaat ’s avonds mijn telefoon. Milan belt samen met Annemiek. Ze hebben vragen over de inburgering en wat Milan moet doen. Ik hoor Annemiek zeggen: zie je nou! Aan mij laat ze weten dat Milan het misschien meer geloofde als ik het zou vertellen. Ik moet lachen bij mezelf en om dit mooie duo.
Wanneer Milan de keer erop belt vertelt hij me dat hij Annemiek een ring heeft gegeven!! Ze gaan trouwen. Annemiek vult aan dat de ouders van Milan toch moeite hadden met het feit dat ze een relatie hebben en Milan vaker bij Annemiek slaapt maar ze niet verloofd zijn. Ouders regelen een Imaam en Annemiek en Milan trouwen bij de ouders van Milan thuis. De ouders van Milan zijn dolgelukkig! De ouders van Annemiek (vertelt Annemiek mij later) vinden het vooral belangrijk dat Annemiek gelukkig is, ondanks dat ouders niet helemaal enthousiast zijn. Milan en Annemiek nodigen me uit om naar hun feest te komen. Ze gaan een feest geven. Uiteraard ben ik erbij!! Ali is ook uitgenodigd. Op school komt hij naar me toe om te vragen of we samen gaan en wat we voor cadeau kunnen geven. Ik regel een cadeautje en samen rijden we naar het feest. Ik zou maar twee uurtjes kunnen blijven dus we vertrekken op tijd. Wanneer we aankomen zien we dat Milan in een leuk ingericht appartement woont samen met Annemiek. Een gezellig en knus appartement. Milan staat ons buiten op te wachten. Hij heeft een blouse aan en ziet er daadwerkelijk feestelijk uit. Dit kan ook niet anders naast Annemiek. Annemiek heeft een grote roze jurk aan, gemaakt door de moeder van Milan. Ik vind het ontzettend lief dat ze hem aan heeft en ook de hele avond aan hield. Ze waardeerde dit gebaar van de moeder van Milan zondermeer! Milan is blij dat we er zijn. We kletsen gezellig bij en ik heb echt lol met de jongens! Inmiddels zijn ook de vrienden van Annemiek binnen gekomen. Annemiek stelt me voor als: de juf van Milan. Ik moet lachen en zie de verbazing op de gezichten van haar vrienden. Wanneer ik later met hen in gesprek ben geven ze aan dat ze het bijzonder vinden dat ik er ben. Als Milan er dan bij komt staan legt hij het verder uit: zij is eigenlijk de echte eerste Nederlandse mens die ik ken!!
In het begin zitten we in twee aparte groepen, ik bij de allochtonen en Milan met momenten ook bij de Nederlandse vrienden van Annemiek. Er worden groepsfoto’s gemaakt en ik voel me eigenlijk gewoon ergens trots wanneer ik Milan tussen alle Nederlandse vrienden zie! Dan ook een foto van de “vrienden’ van Milan en daar sta ik dan met Mohamad, Ali, Safwan en Milan! De jongens drinken behoorlijk wat sterke drank en ze lachen om het feit dat ze zich als een slechte Moslim gedragen. Het gaat hard en wanneer ik eigenlijk wil gaan, zie ik dat Ali meer groen gekleurd is dan goed voor hem zou zijn. Het gaat niet goed, hij is helemaal van de kaart en kan het allemaal ook niet echt meer binnen houden. Ik besluit maar even te wachten met terug te rijden, maar na een uur gewacht te hebben moesten we toch tot een oplossing komen. Mohamad bood aan dat Ali wel bij hem in Maastricht kon slapen. Een lief aanbod en leek me prima. Ali brabbelde wat Martina in het Arabisch en wilde graag mee naar Weert maar ik had echter even mijn bedenkingen waar ik hem in Weert dan moest laten.. Met wat vuilniszakken bescherm ik mijn auto en Ali stort in mijn auto. We rijden naar Maastricht en als we bij het appartement van Mohamad uitkomen voelt deze zich ook niet meer helemaal lekker. De kokhalzende geluiden van de achterbank hadden hem ook geen goed gedaan. Wanneer ik uitstap en omdraai staat Mohamad al te kotsen in de struiken. Thank god dat hij het uit heeft gehouden tot we uitgestapt waren. Ik bekijk de situatie weer een keer… zie mijn vers gezette tattoo op mijn pols en moet lachen… onvoorwaardelijkheid he? Nou vriend, ik breng je naar Weert. Dan bedenk ik me dat ik hem wel naar Faiz kan brengen. Hier slaapt hij vaak. Het is inmiddels half 1 en ik focus me op de weg en de radio en roep af en toe naar achteren: in de zak, he vriend!! Ik bel Milan en vraag hem om Faiz te bellen en te vragen of ik hem kan brengen. Milan maakt zich zorgen en biedt zijn excuses bij mij aan. Ik zeg dat ik het regel en het goed komt. Hij moest maar weer lekker gaan feesten.
In Weert aangekomen rijd ik direct naar Faiz en sleep Ali uit de auto. Boven poft hij meteen op de bank neer. Faiz en zijn oom gaan erbij zitten. Wanneer Ali weer kokhalzende geluiden begint te maken probeer ik duidelijk te maken dat oom even een emmer moet pakken: pak emmer! Pak bak! Hij kijkt me aan ik besluit zelf maar even naar een emmer te zoeken. Deze vind ik en zet hem bij de bank neer. Dan begint hij te praten. Juf, jij weet dat ik van een meisje houd he? Vandaag is zij verloofd met een andere jongen. Lieve Ali zijn hart was gebroken. Ik heb met hem te doen. Ik aai hem een keer over zijn rug, zeg hem daar nu niet over na te denken maar te gaan slapen! Ik zwaai een keer naar Faiz en oom die nog als botsauto’s op de bank zitten te kijken en pof er dan tussenuit naar mijn bed.
Tja, het was me het avondje wel! Toch ben ik blij dat ik erbij was en had gedaan wat ik deed. Zoiets maken we allemaal (of bijna) wel eens mee.. Hij heeft alleen geen ouders, broers, zussen die hem op zullen vangen. Dan dus toch die “eerste Nederlandse mens”.
De namen in mijn verhalen zijn veranderd om zo de privacy van mijn leerlingen te beschermen.