38. De boomrang

Adan: Hoi
Alles goed?
Juf op dinsdag ik ga weg…. 

Ik: Ohhh Wat fijn voor jou! En wat zal ik jou gaan missen! 

Adan: Ja )-: )-: 

Ik: Maar eindelijk naar een huis! Dat is fijn voor jou! 

Adan: Ja. Ik kan elke tijd op bezoek. 

Het was zo ver. Nadat hij een eerste keer naar Almelo was vertrokken maar diezelfde dag nog terugkwam, was het vandaag dan toch echt het moment dat Adan naar de KWE in Heythuysen moest gaan. Hij was blij van het AZC af te zijn maar verder vond hij het toch maar erg moeilijk om de school te moeten verlaten. Meester Jannetje is een van de docenten waar hij met pijn afscheid van zal nemen. De avond voor zijn vertrek had Adan mij een bericht gestuurd: 

Hoi live juf Martine. Morgen ik ga met u auto naar station.

De boodschap was duidelijk. Ik zou hem gaan brengen maar twijfelde er niet aan dat Jan dit ook wel zou willen doen, dus dit moest wel geregeld kunnen worden. Jan besloot hem naar Heythuysen te gaan brengen en ik besloot mee te gaan! Spannend vond hij het zeker wel.. Via Roermond (waar we zijn voogd op zijn gaan halen) gingen we naar zijn nieuwe “thuis”. Wanneer we zo in de auto zitten en Adan van spanning veel praat en grapjes maakt besef ik hoe vreemd de situatie ook is. Zonder netwerk wordt hij op een andere plek geplaatst met wederom nieuwe mensen. Dat de spanning soms hoog oploopt kan ik me alles bij voorstellen. Wanneer we bij de KWE aankomen wordt hij warm ontvangen door de begeleiding. Ze vinden het bijzonder dat docenten dit doen en hadden het nog niet meegemaakt.. Ja, bijzonder zijn wij op school wel. Er zijn nog geen jongens dus het is rustig. Jan en ik gaan mee naar zijn kamer kijken. Adan draagt zijn eigen twee tas(jes) waar hij al zijn spullen in heeft zitten. Zijn kamer is gepoetst en zijn beddengoed is gewassen en hangt nog te drogen. We staan even in de standaard KWE kamer en proberen er vooral heel positief tegenaan te kijken. Het ongeluk straalt echter van Adan af. Wellicht beter om maar afscheid te nemen en hem met de nieuwe begeleiding kennis te laten maken. 

Ik geef hem een dikke knuffel en Jan volgt. Ik hoor Adan zeggen dat hij mee terug naar Weert wil. Oh, BAM steek in je hart! Nee, lieve Adan, je moet echt hier blijven en het gaat hier zeker leuk worden. Beter dan op het AZC. Ik denk dat het voelt als je kind de eerste keer naar school brengen die dit niet wil en huilend aan het raam staat. We gaan en Adan gaat zijn nieuwe leefsituatie verder onderzoeken en kennis mee maken. ’s Avonds app ik hem en vraag ik hem of hij zijn kast al in heeft geruimd en de foto’s opgehangen. Zijn kast had hij opgeruimd en stuurt hier een filmpje van door. Alles erin gepleurd heeft ie.. maar goed dat hoort dan ook wel bij zijn leeftijd maar ik had het graag netjes met hem samen gedaan. De foto’s hangt hij nog niet op omdat hij op termijn weer naar een andere KWE zou gaan. Op het AZC deed hij dit niet omdat hij bang was dat anderen die eraf trokken. Dit geeft ook wel aan hoe onveilig de plek is waar je moet slapen. Hopelijk gaat hij het hier anders ervaren. 

Wanneer ik de volgende dag uit het raam kijk van mijn kantoor moet ik lachen. Ik de verte komt hij weer aangesjokt met een tas boodschappen. Wanneer hij binnenkomt vertelt hij dat hij echt naar de Turkse winkel moest in Weert maar ook dat hij nog goed bij ons naar school kon blijven komen, met de bus is echt niet ver! Hij ziet er goed uit en ik heb het gevoel dat hij goed op zijn plek zal zitten op de KWE. We zien hem nog enkele dagen maar wanneer hij naar zijn nieuwe school kan houdt het op en maakt hij de overstap. Ik wens hem succes op zijn eerste dag en vraag hem hoe het geweest is. Hij geeft aan:Weert is beter. Ik vertel hem dat het goed gaat komen. Hij stuurt een pasje van zijn school door en ik reageer: wauw, een echte schoolpas!! Hij stuurt: ja maar in Weert is echt luek! Dan krijg ik een gesproken bericht:

Ja, juf echt in Weert is leuk echt leuk in de school. Bij juf Martina en juf Chantal. Allemaal hier keine. Aber alleen ik heb twee juffen gezien en ik heb sport morgen. Maar ik kom wel op bezoek! Ik kom op bezoek bij de school in Weert. Aber, kijk juf..ik zit op eine klas, eine klas in Roermond, alle jungens zijn twee jaren, vier jaar in Nederland ik ben alleen 8 maanden. De juf vraag hoe lang ik in Nederland ben. Ik zeg alleen 8 maanden…Wauw zegt de juf en jij bent in deze klas. Maar echt juf, het is niet moeilijk. Ja juf ik heb het goed gedaan, maar whann juf Martina is mijn juf, naturlich ik maak heel goed. Ja, want ik zit niet op Weert school ik lerne niet. Ik kan niet ABC zeggen, ik ga naar Alfa B..aber met juf Martina in school, bij die baas juf Martina in Weert, ik lerne heel veel goed!  

Ik moet lachen! En of deze leerlingen het nodig hebben om een band op te bouwen en dat dit de basis is van het leren. Je veilig voelen, gezien en gehoord worden… De visie die ik zeker nastreef maar mooi om hem van een leerling terug te krijgen. Ik twijfel er niet aan dat hem dit ook in Roermond gaat lukken. Maar de theorie bewees zich in de praktijk!  

Update September 2018: De familie van Adan is er! Hij blijft op de KWE wonen tot zijn ouders een woning hebben gekregen.