22. Een Lamborghini en een bodyguard

Dit verhaal is een vervolg op verhaal 21 ‘Een retourtje AZC voor ‘de koning’. Dit verhaal eerst lezen? Klik hier. 

“Als ik naar Nederland kom dan laat ik het weten, dan gaan we iets drinken”. Dit liet Bright me weten en ik dacht: prima, we zien wel. Maar, vorige week stuurde hij me dan toch een bericht dat hij naar Nederland kwam; of ik zaterdag misschien tijd had voor een drankje. Een lichte twijfeling was er wel, maar deze kerel had een bijzonder verhaal en ik was stiekem best nieuwsgierig. Daarnaast vond ik hem enorm sympathiek en leek het me gezellig om bij te kletsen en zijn ervaringen te horen.

Alleen in de illegaliteit

Afgelopen week moest helaas Young Money het AZC verlaten. Young Money heet uiteraard eigenlijk anders maar hij werd graag Young Money genoemd. Prima jongen, dan doen we dat. Young Money zou naar een AZC in Ter Apel gebracht worden in verband met zijn terugkeer. Hij verdween echter en zowel zijn voogd als mijn collega’s en ik op school waren er bang voor dat hij MOB (met onbekende bestemming) was geworden. Ik had nog kort telefonisch contact met hem en hij vertelde dat hij zou komen; maar helaas. Young Money verdween onder de radar. Het idee dat deze jongen zich alleen staande moest houden in de illegaliteit was zorgwekkend. Het hield me bezig omdat ik eraan twijfel of hij de gevolgen wel kon overzien. De angst bekroop me dat hij geen idee had. 

Ik besloot Bright een bericht te sturen en te vragen of hij toevallig nog contact met hem had. Dit was het geval. Bright was op de hoogte van de situatie van Mamadou en sterker nog: Mamadou zat in Den Haag in het huis van Bright. Bright beloofde me dat hij met hem zou proberen te praten en uitleg te geven over wat er zou gaan gebeuren. Ook hij vond dat een terugkeer geen goede optie voor hem zou zijn. Hij zou proberen om een goede advocaat voor hem te regelen. Helaas mocht het niet baten. Op de dag van vertrek was er geen Young Money en ook daarna niet. Ik houd mijn hart vast hoe deze jongen zich gaat redden. (Inmiddels weet ik dat deze jongen zich toch wel redt. Hij is niet in Nederland gebleven). 

Gigantische kerel met tatoeages

Zaterdagavond, na een avondje in Amsterdam te zijn geweest, kwam ik thuis en was benieuwd of ik nog wat van hem zou horen. Op Facebook had ik gezien dat Bright in had gecheckt op het AZC. Hij was dus wel in Weert. Enige tijd later ontving ik een bericht dat ik maar moest laten weten wanneer ik klaar was op school. Hij vroeg me mijn adres door te sturen. 

Even ging er een twijfel door mij heen, maar ik besloot dat dit onterecht was. Ik liet hem weten dat ik klaar was en na een half uurtje werd ik gebeld door een Frans nummer: Bright. Hij stond voor de deur. Verbaasd opende ik de deur. Daar stond een Renault met een Franse nummerplaat. M’n verbazing sloeg om in een lach. De juf werd opgehaald in een erg mooie wagen, door een gigantische kerel die onder de tatoeages en gouden sieraden zat. Ook hij moest lachen. Hij vroeg me waar we naartoe zouden gaan. Ik besloot dat we prima hier wat konden gaan eten of drinken en zo belandde we bij het restaurant Flavours. De vraagtekens op de gezichten van bekenden die ik hier zag vond ik meer dan hilarisch en goud waard.

Meer duidelijkheid

Vanaf de eerste tot de laatste minuut vertelde Bright volop. Spijtig maar waar kon ik niet alles volgen. Dit had alles te maken de combinatie van het snelle Engels, het Franse accent en de Nederlandse woorden die hij er soms doorheen gooide. Wel heerlijk om naar te luisteren! En uiteraard goed te horen dat de Nederlandse lessen op school ook geloond hadden. 

Gedurende de avond werden me, ondanks de taalbarrière, verschillende dingen duidelijk, namelijk;

1. Hij is een student met eigen bedrijf 

Bright heeft rechten gestudeerd en begreep dan ook veel meer van het doorlopen van de procedure dan andere asielzoekers. Op zijn drieëntwintigste was hij klaar met zijn studie in Frankrijk maar op zijn zeventiende was hij al gestart met zijn eigen bedrijf. Hij investeert in restaurants en daarvoor was hij - net als nu - veel in Nederland. Dit keer had in Eindhoven een afspraak.

2. Hij had een ongewone heenreis

Bright heeft zijn vlucht deels met het vliegtuig afgelegd, in plaats van met een boot. In Frankrijk heeft hij familie wonen en hier heeft hij ook langere tijd gewoond. Vlak voor hij besloot naar Weert te komen heeft hij zijn auto’s ergen geparkeerd en is hij in de nacht naar Ter Apel gelopen om zich hier te melden als minderjarige. Wanneer ik hem vraag wie dat daar geloofde geeft hij aan dat het ze niet interesseerde. Je geeft het aan en binnen vijf minuten krijgen je een kamernummer en word je naar je kamer gestuurd. Ter Apel was aldus Bright verschrikkelijk. Het was echt een plek voor ‘soldaten’. Ik denk dat hij op een kazerne doelt. 

Na drie dagen in Ter Apel te hebben doorgebracht is hij samen met zijn kamergenoot Ibrahim naar Weert gekomen. Hier heeft hij zes maanden gewoond. Wanneer ik hem vraag waarom hij naar school kwam keek hij me verbaasd aan en gaf aan, “dat zijn de regels!” De vijftien euro die hij van COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) kreeg gebruikte hij soms wel en soms niet, maar het was zeker te weinig om van rond te komen. Bright gaf veel aan de andere jongeren. Ze wisten hem te vinden wanneer ze iets nodig hadden. Ik merk dat het Bright heeft geraakt om deze jongens in armoede en onzekerheid te hebben gezien. Hij laat tijdens ons gesprek regelmatig de zin: “what can I do?” vallen. Waarbij hij zijn gigantische schouderpartij optrekt en een pruillip maakt van zijn evenzo gigantische onderlip. Het ziet er eigenlijk maar aandoenlijk uit. Op zijn manier hielp en helpt hij jongeren. Hij geeft ze geld, praat met ze en geeft ze advies. 

3. Hij is ouder dan ik dacht

Bright is zevenentwintig jaar en geen zeventien! Dat was wel even schrikken voor mij. Wanneer ik hem mijn herinnering vertel dat ik hem op school feliciteerde met zijn zeventiende verjaardag moet hij lachen. Als hij daaraan terugdenkt vertelt hij dat hij met zijn vrienden veel lol had gehad over het feit dat Juf Eline waarschijnlijk enkele jaren jonger was dan dat hij op dat moment was en ze beiden even lang onderwijs hadden genoten…  En dat kloptte. 

Dat het soms moeilijk was voor juf Eline zag hij wel. Ook Bright had met momenten hoofdpijn gehad van de ‘kinderen’ in de klas. Maarja; “What can I do?” (opgetrokken schouders en pruillip). Toch zorgde zijn aanwezigheid wel voor een bepaalde rust in de klas. Deze vent is een blok aan charisma. Zonder zich meer te doen voelen, corrigeerde hij andere studenten en gaf hij het goede voorbeeld aan hen. 

4. Hij heeft veel gelogen om hier te komen

Bright heeft bij IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst) alles bij elkaar gelogen. Het begon met de vraag hoe hij aan zijn tatoeages kwam. Hij heeft veel mooi gezette tatoeages die vast een smak geld hebben gekost. Dit was me ook wel eerder opgevallen en de IND dus ook. Bright had het IND daarom verteld dat hij uit Gabon (Centraal-Afrika) kwam. Hij heeft gepikeerd laten weten dat mensen in Gabon ook tatoeages kunnen zetten en dat zijn neef een eigen tattooshop had. 

Hij lacht erbij maar fluit tussen zijn tanden door, wanneer hij vertelt dat IND alles wilde weten. Waarom hij voor een Franse tolk had gekozen en niet voor een Gabonese tolk. Welke kleur zijn huis had, of er een supermarkt was in zijn woonplaats (die hij ter plekke verzonnen had) en of er een rivier was. Bright had zich net niet goed genoeg voorbereid en had verteld dat er zeker een rivier door zijn dorp liep. Toen hij dit later op Google op had gezocht lag deze rivier zo een tweehonderd kilometer verderop. Na de intensieve onderzoeksdagen bij de IND kreeg Bright uiteraard negatief. Hij kon nog komen voor een terugkeer-gesprek, maar hij besloot zijn papieren te pakken en terug te gaan.

5. Hij heeft veel rust ervaren als vluchteling

Bright heeft in de zes maanden als vluchteling veel gezien, maar ook veel rust ervaren. Telefoon weg en geen stress. Ik geloof dat hij er veel dankbaarheid voor in de plaats heeft gekregen.

6. Hij bezit meerdere huizen

Bright heeft een huis in Brazilië, in Den Haag en in Frankrijk. Het huis in Den Haag heeft hij zes maanden geleden gekocht. Het heeft negen kamers en drie verdiepingen. Hij denkt dat het misschien in de toekomst van pas kan komen of hij kan het verhuren. Voor nu vindt Young Money is deze kast van een huis zijn onderkomen, maar hij zal uiteraard moeten vertrekken wanneer Bright ook weer uit Nederland vertrekt. Hij vertelt dat er na zijn feest twintig mensen zijn blijven slapen; mensen die van alle plekken op de wereld naar zijn feest waren gekomen.

7. Zijn vader is heel jong overleden

De tatoeages hebben verschillende betekenissen en sommige hebben er geen. Op zijn onderarm heeft hij de bijnaam van zijn vader staan. Zijn vader overleed toen Bright tien jaar oud was. Hij zou zijn verongelukt, maar Bright geeft aan dat dit niet de daadwerkelijke oorzaak was. De vader van Bright had verschillende kledingzaken over de wereld en was een succesvolle zakenman. De familie van vader kon hier blijkbaar moeilijk mee omgaan en wellicht dat dit te maken zou hebben met de plotselinge dood van zijn vader. 

Bright praat dan ook niet meer met de familie van zijn vader. Vanaf zijn tiende was hij de man des huizes en zorgde hij voor zijn zusjes en moeder. Hij voetbalde voor geld, zodat hij spullen kon kopen voor voor het gezin. Op deze manier probeerde hij de pijn van het gemis bij zijn moeder en zusjes te verzachten. Aan alles merk ik dat hij zijn vader mist, maar dat zijn vader ook de drijfveer voor zijn eigen succes is. Bright geeft aan dat hij zijn succes zelf heeft bereikt, maar dat hij veel geleerd heeft van zijn vader. Van jongs af aan betrok zijn vader hem bij het runnen van zijn bedrijf.

8. Hij is vader en groter broer

Bright heeft twee kinderen. Hij werd vader toen hij zeventien jaar was. Hij heeft nu een jongen van tien jaar en een meisje van vier jaar. Gepassioneerd vertelt hij over hen. Met zijn zoon is hij nog zoekende; hij is enigszins sloom, gamet veel en is weinig actief. Dit vindt hij lastig. Zijn vierjarige dochter daarentegen is een pittige en sterke meid. Bright is zelf zeven jaar geleden nog ‘grote broer’ geworden. Zijn moeder heeft na een lange tijd weer een nieuwe relatie en heeft met deze partner een kindje gekregen. De moeder van Bright is nu 46.

9. Hij heeft een Lamborghini en een bodyguard

Bright heeft verschillende auto’s. Enkele maanden geleden heeft hij een cadeautje gekocht; een Lamborghini. Verlegen voegt hij eraan toe: “voor mezelf”. Maar ook zijn dochter vindt het geweldig. Ik vraag hem of het voor de kinderen niet gevaarlijk is dat hij zoveel geld heeft. Bright lach en vertelt dat de bodyguard hem handenvol met geld kost, maar deze man zijn kinderen nooit ergens alleen laat. Zelf loopt hij nooit alleen rond en is hij altijd met meerdere mensen tegelijkertijd in het openbaar. Met enige regelmaat organiseert hij ook feestjes om zo iedereen te vriend te houden. Hij vertelt wel dat het voor hem en zijn gezin misschien beter is om naar Europa te verhuizen. Zijn droom is echter om samen met zijn gezin in Californië te wonen. 

10. Hij spreekt een aantal jongens nog regelmatig

Bright schrijft een boek over zijn bijzondere leven. Zijn ervaring op het AZC speelt hierin een belangrijke rol. Het meeste wat hij hiervan meeneemt zijn ongeloof voor wat de jongens (die hij steevast ‘kinderen’ noemt) hebben moeten doormaken om in Nederland terecht te komen. De reis die hij bij IND zelf bedacht (met de boot, via Libië…), maar die de ‘kinderen’ echt gemaakt hebben. 

Met verschillende jongens heeft hij nog geregeld contact en het valt me op dat hij veel van de jongens ook op Facebook volgt. Zelfs van onze crisis Marokkaan kan Bright vertellen dat hij weer in Parijs is. Verschillende andere jongens helpt hij financieel wel eens en een enkeling heeft hij aan werk geholpen. Vol trots vertelt hij dat een van de jongens bij de Burger King in Frankrijk werkt. Bright kent de manager en had de oud-leerling zo een handje geholpen. Moeite heeft hij wel met jongens die niet willen werken en alleen maar slapen.

11. Hij vindt zijn eigen soms saai

Komende nacht slaapt hij nog in Eindhoven en dan gaat hij weer naar Den Haag. Wanneer hij teruggaat weet hij nog niet. Zijn retourticket boekt hij niet. Hij gaat wanneer hij klaar is. Ondanks dat ik me er weinig bij voor kan stellen, geeft hij aan dat zijn leven soms saai is.

Dan zegt hij: “Ok, what about you? Tell me something about you!” In tien minuten tijd vertel ik mijn levensverhaal. Dat ik altijd in Weert heb gewoond, dat ik graag sport, geen man en kinderen heb, verschillende banen heb gehad en nu echt de beste baan ooit heb. Ondanks dat ik in tien minuten klaar ben, kan ik niet zeggen dat mijn leven saai is, mede door ervaringen met jongens als Bright. Op Facebook heeft hij mij gevolgd en hij geeft aan dat hij weet dat ik veel met de leerlingen, het AZC en de school bezig ben, maar dat ik aan mezelf moet denken; “time goes by”. (Yo, thanks man!) Maar natuurlijk weet ik dat hij ergens gelijk heeft.

Wanneer Bright naar de wc gaat, stijgt er zo een twee meter groot en twee meter breed op uit de stoel en zie ik bij het weglopen een gekleurde boxershort met komische figuurtjes boven zijn broek uitkomen. Deze matcht niet helemaal bij zijn Cavalli horloge om zijn linkerpols en zijn D&G horloge om zijn rechterpols. Bright ziet eruit alsof hij rechtstreeks uit een clip van Beyoncé is gestapt.

Snel vraag ik de rekening en zorg ik ervoor dat ik betaald heb voordat hij terugkomt. Bright kon het niet waarderen, maar hij blijft natuurlijk de student en ik de juf. En de juf trakteert. Bright zet me thuis af en gaat terug naar zijn hotel (NH) in Eindhoven.

Wanneer ik in bed stap, licht mijn telefoon op: “It was nice moment met jij!” Ik ben dankbaar voor weer een mooie ervaring en dat ik weer een bijzonder mens (opnieuw) heb mogen ontmoeten vandaag. Tijd om te slapen.

De namen in mijn verhalen zijn veranderd om zo de privacy van mijn leerlingen te beschermen.